• iplex.pl
• wykłady
• debaty
• goście
• biografie
• Grand Prix Sputnik
  • filmy konkursowe
  • jurorzy
• pobierz program festiwalu (pdf)

Biografie

Andriej Siergiejewicz Michałkow-Konczałowski, (ur. 20 sierpnia 1937 w Moskwie) – rosyjski reżyser i scenarzysta.
Jest synem poety, autora słów zarówno do hymnu radzieckiego jak i rosyjskiego, Siergieja Michałkowa, oraz starszym bratem równie znanego reżysera Nikity Michałkowa. Przyjęty przez niego pseudonim Konczałowski jest panieńskim nazwiskiem jego matki, córki Piotra Konczałowskiego, znanego malarza.
Przez wiele lata uczęszczał do moskiewskiego konserwatorium, przygotowując się do kariery pianisty. Współpracował z Andriejem Tarkowskim przy scenariuszu Andrieja Rublowa. Jego pełnometrażowy debiut reżyserski z 1965, Pierwszy nauczyciel był adaptacją powieści Czingiza Ajtmatowa. Na przełomie lat 60. i 70. realizował filmy na podstawie utworów rosyjskich klasyków: Szlacheckie gniazdo (1969, w oparciu o powieść Iwana Turgieniewa) oraz Wujaszka Wanię (1971, w oparciu o sztukę Czechowa).
Po nakręceniu w 1979 Syberiady, epickiego dramatu nagrodzonego na festiwalu w Cannes, zdecydował się pozostać na Zachodzie. Pierwszym jego amerykańskim filmem byli Kochankowie Marii (1984), z Nastassją Kinski w roli głównej. Następnie wyreżyserował ciepło przyjęty przez krytyków Uciekający pociąg, powstały na podstawie scenariusza Akiry Kurosawy. Artystyczną porażką okazał się Tango i Cash (1989) z będącymi wówczas na topie Sylvestrem Stallone i Kurtem Russellem w rolach tytułowych. Konczałowski został zastąpiony w czasie realizacji filmu przez Alberta Magnoli.
Na początku lat 90. Konczałowski wrócił do Rosji (Kurka Riaba 1994, Dom wariatów 2002), ale okazjonalnie realizuje również filmy historyczne dla amerykańskich stacji telewizyjnych (miniserial Odyseja 1997). Pracuje także w teatrze.


Jurij Siłajew urodził się w podmoskiewskiej wiosce 31 grudnia 1932 r. W wieku 15 lat wyjechał uczyć się do technikum zawodowego, gdzie zdobył zawód ślusarza. Po ukończeniu szkoły w 1949 roku, został przyjęty do pracy w przedsiębiorstwie, którym zarządzał S.P. Koroliew. Dzięki swoim umiejętnościom: pracowitości, wytrwałości, dociekliwości – został zauważony i wyróżniony z masy robotniczej. Został skierowany do najbardziej zaawansowanych prac – budowy rakiet. Praktycznie cała technika kosmiczna, poczynając od pierwszego sztucznego satelity Ziemi, przeszła przez jego ręce, ręce człowieka, który ją składał i badał na Ziemi.


Jurij Baturin (ur. 12 czerwca 1949 w Moskwie, ZSRR) – polityk rosyjski, naukowiec i astronauta. Bohater Federacji Rosyjskiej. Autor szeregu książek o politologii, prawie, cybernetyce i ponad stu artykułów naukowych. Autor książki o swoim ojcu, książki „Etiudy konstytucyjne” i „Radziecka inicjatywa kosmiczna w państwowych dokumentach z lat 1946–1964”, współautor i redaktor książek „Światowe kosmiczne misje załogowe” i „Praca naukowa radzieckich i rosyjskich kosmonautów” (2009). Autor 2 dokumentalnych filmów „Na słowie honoru i na jednym skrzydle” (1997) i „Drabina do nieba”.


Aleksiej Leonow, ros. Алексей Архипович Леонов (ur. 30 maja 1934 w Listwiance) – radziecki kosmonauta, generał-major pilot, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1965, 1975). Dwukrotnie leciał w kosmos. Za pierwszym razem od 18 marca do 19 marca 1965 statkiem kosmicznym Woschod 2, w charakterze drugiego pilota. Podczas lotu jako pierwszy człowiek wyszedł w otwartą przestrzeń kosmiczną w skafandrze typu Bierkut. Spacer trwał 12 minut i 9 sekund. W 1967 wszedł w skład grupy kosmonautów przygotowujących się do lotu na Księżyc.


Mirosław Hermaszewski (ur. 15 września 1941 w Lipnikach na Wołyniu) – generał brygady Wojska Polskiego, kosmonauta – pierwszy i jedyny Polak, który odbył lot w kosmos. W 1976 został wyłoniony w drodze selekcji z grona kilkuset polskich pilotów wraz z płk. Zenonem Jankowskim jako kandydat do lotu kosmicznego w ramach międzynarodowego programu Interkosmos, utworzonego przez ZSRR. Od godziny 17:27 27 czerwca do godziny 16:31 5 lipca 1978 odbył lot na statku Sojuz 30 do stacji kosmicznej „Salut 6”. Za udział w tym locie Mirosław Hermaszewski został odznaczony „Złotą Gwiazdą” Bohatera Związku Radzieckiego (nr 11 301) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.