STRASZYDŁO

Gatunek: dramat, psychologiczny
Reżyseria: Dmitrij Dawydow
Scenariusz: Dmitrij Dawydow
Zdjęcia: Iwan Siemionow
Muzyka: Siergiej Jarmonow
Produkcja: Bonfire Productions
Rok: 2020
Czas: 72 min

Nagrody:
2021 Nagroda główna, Nagroda dla Najlepszej Aktorki, Nagroda Gildii filmowców i krytyków filmowych na ORFF „Kinotawr”
2021 Nagroda publiczności na MFF „Meridiany Pacyfiku” we Władywostoku
2021 Nagroda „Wiara w kino” na TIFF Festival w Tromsø
2021 Nagroda krajowa krytyki i prasy filmowej „Biały Słoń” w Moskwie
2021 Nagroda główna na festiwalu rosyjskiego kina „Quand les Russes” w Paryżu

Obsada: Walentina Romanow-Czyskyyraj, Anatolij Struczkow, Artur Zacharow, Iljas Zarowniajew, Marianna Atłasowa, Ganna Cejewa, Jelena Afanasjewa, Nikołaj Iwanow, Tatiana Ustinowa, Łana Andriejewa, Anna Zacharowa, Igor Bystrow, Warwara Kałasznikowa

W ostatnich latach filmy z Jakucji są stałym punktem programu kolejnych „Sputników”. I wcale nie dzieje się tak na wyrost. Spośród republik rosyjskich właśnie kinematografia jakucka przeżywa w XXI wieku największy rozkwit. Świadczą o tym również zdobywane przez twórców z tego regionu nagrody. „Straszydło” Dmitrija Dawydowa uhonorowane zostało Grand Prix na ubiegłorocznym Kinotawrze w Soczi; laur za najlepszą rolę żeńską trafił natomiast do rąk Walentiny Romanow-Czyskyyraj – aktorki i pieśniarki, która wcieliła się w… postać tytułową. „Straszydłem” jest bowiem żyjąca w samotności wiejska znachorka, na widok której sąsiedzi w najlepszym przypadku odwracają wzrok, w najgorszym – posuwają się do rękoczynów. A jednak kiedy ich bliskim dzieje się krzywda, zamiast skorzystać z pomocy lekarzy – przychodzą do niej. Za pomoc płacą jedzeniem i wódką. Kobieta nie odmawia, chociaż zdaje sobie sprawę, że każda taka interwencja wyniszcza doszczętnie jej organizm. Z biegiem czasu widz zdaje sobie sprawę, że to obłędne dążenie do autodestrukcji ma swoje uzasadnienie w głębokiej traumie. W tragedii, z jaką bohaterka nie potrafi sobie poradzić. Za którą obwinia siebie. Przypominający dokument dramat Dawydowa, utrzymany w stylu popularnej w końcu lat 80. XX wieku „czornuchy”, nie stroni od scen naturalistycznych, przedstawia oderwany od cywilizacji świat lodowego piekła, z którego można wprawdzie uciec, ale na pewno nie do lepszego życia.

KADRY