VAN GOGHI

Gatunek: dramat
Reżyseria: Siergiej Liwniew
Scenariusz: Siergiej Liwniew
Zdjęcia: Jurij Klimienko
Muzyka: Leonid Diesiatnikow, Aleksiej Siergunin
Montaż: Aleksiej Bobrow, Ernest Aranow
Producenci: Siergiej Bobza, Igor Pronin, Julia Zajcewa, Maksim Pawłow, Andriej Korobow, Daniel Gitman Tadewosjan, Jelena Kożanowa
Produkcja: Leopolis

Rok: 2018
Czas: 102 min

Nagrody:
2019 NIKA (nagroda Rosyjskiej Akademii Sztuki Filmowej) za Najlepszą rolę męską (Aleksiej Sieriebriakow), Najlepszą drugoplanową rolę męską ()

Obsada: Aleksiej Sieriebriakow, Daniel Olbrychski, Jelena Korieniewa, Polina Aguriejewa, Natalia Niegoda, Aleksandr Sirin, Swietłana Niemolajewa, Olga Ostroumowa, Joła Sańko, Jewgienij Tkaczuk  

Kiedy na planie filmowym spotykają się dwie tak wielkie aktorskie indywidualności, jak Aleksiej Sieriebriakow i Daniel Olbrychski, musi iskrzyć. Zwłaszcza jeśli to iskrzenie staje się częścią kreacji postaci. W filmie Siergieja Liwniewa, który powrócił do reżyserii po prawie ćwierćwieczu (w tym czasie zajmował się głównie produkcją), wcielają się oni w syna i ojca – artystów żydowskiego pochodzenia, których drogi rozeszły się dwie dekady wcześniej. Grany przez Olbrychskiego (mówiącego po rosyjsku własnym głosem) Wiktor Ginzburg jest światowej sławy dyrygentem; jego syn Mark, w którego wciela się Sieriebriakow, to utalentowany, ale szerzej nieznany twórca instalacji artystycznych. Dowiedziawszy się o postępującej szybkimi krokami chorobie ojca, Mark przyjeżdża z Izraela do rodzinnej Rygi. U boku Wiktora zastaje Irinę, niegdyś studentkę, później asystentkę, wreszcie gospodynię starego Ginzburga, jedną z wielu jego kobiet. Syn zdaje sobie sprawę, że to ostatnia szansa, aby naprawić trudne relacje z ojcem, ale nie będzie to możliwe dopóty, dopóki nie zostanie wyjaśniona tajemnica sprzed lat dotycząca matki Marka. Kim była? Co się z nią stało? Dlaczego porzuciła własne dziecko? Prawda okazuje się gorzka, ale zarazem wyzwalająca. Nad filmem Liwniewa od pierwszej do ostatniej minuty unosi się duch Śmierci, która nie daje o sobie zapomnieć. Przybiera on różne postaci: obecny jest w często rozbrzmiewającym w ścieżce dźwiękowej „Requiem” Mozarta, naznacza fizycznym cierpieniem życie obu bohaterów, rozpościera swój złowrogi cień nad zarastającą bluszczem willą Wiktora. Dodatkową atrakcją „Van Goghów” jest udział w rolach drugoplanowych wielkich, lecz dzisiaj nieco już zapomnianych, gwiazd kina radzieckiego: Olgi Ostroumowej („Tak tu cicho o zmierzchu”), Swietłany Niemoliajewej („Romans biurowy”) oraz Natalii Niegody („Mała Wiera”).

SEANSE

ZWIASTUN

KADRY